carry naar Cuesta Blanca

naar El Salto

Vandaag staat de klim naar El Salto op het programma. Opnieuw klimmen we in een rustig tempo, onze acclimatisatie helpend. Piedras Colorados bereiken we in dezelfde tijd als gisteren en na een korte pauze prop ik de spullen uit het depot hier erbij in mijn rugzak. Een half uur later komen 3 Argentijnse klimmers omlaag. Zonder top. In het hoogste kamp hebben ze enorme wind gehad en is hun tent aan flarden getrokken waardoor ze een erg slechte nacht hebben gehad. Slecht nieuws, hopelijk treffen wij het beter. In 2006 haalde ik ook de top niet vanwege het slechte weer. We klimmen door maar het gaat moeizaam voor Monique. Ze is moe.

Langzaam dus en meer korte pauzes. De route draait naar rechts, langs een smeltwaterstroom onder een breed penitentes veld en niet veel later zie ik de kampplaats van El Salto.
Monique verdwijnt na een lunch van soep met brood en ei de tent in en ik gooi opnieuw mijn rugzak vol om vanmiddag nog een eind hoger te klimmen voor een nieuw depot te maken.
Tot 17:00 uur wil ik verder omhoog, dus ik heb nog een uur. Direct vanuit El Salto een stoffig spoor omhoog, langzaam zigzaggend tot ik van boven af terug op de gele Khumbu tent kijk.

Iets hoger een markante grote gele rots, die twee jaar terug nog volledig in een penitentes veld lag, maar nu helemaal vrij is. Tien meter erboven wordt het even vlak en verdwijnt het spoor in een laag veld van penitentes. De wind komt nu recht van voren en twee keer blaast hij mij bijna uit balans. Het is bijna 17:00 uur en ik kijk al uit naar een geschikte rots voor een depot. Die daar ? Nee, nog eentje verder. Op ongeveer 4300 meter stop ik en maak ik depot. Ik zet de walkie-talkie aan en laat Monique weten dat ik weer op weg ben naar beneden.
Terug bij de tent is de warme thee klaar waarna we om 18:30 aan het avondeten beginnen. Daarna het dons is om het logboek bij te werken en dan is het alweer bedtijd.